എത്ര കണ്ടാലും മതിവരാത്ത ഒന്നാണ് പൂക്കള്‍... ഓരോ പൂക്കളെ കാണുമ്പോഴും അത്ഭുതം തോന്നും... പ്രകൃതി എങ്ങിനെ ഈ നിറവും ഭംഗിയും മണവുമെല്ലാം ഇത്ര മനോഹരമായി ചാലിച്ചെടുക്കുന്നു..
നഗരത്തിലെ പുഷ്പോത്സവം.. നിരത്തിവച്ച വസന്തകാലം.. കണ്ണുകളെ വിരുന്നൂട്ടാന്‍ ഞാനും പോയിരുന്നു...
പൂക്കള്‍ എത്ര നിഷ്കളങ്കരാണല്ലേ....
നഗരത്തിലെ പുഷ്പോത്സവം.. നിരത്തിവച്ച വസന്തകാലം.. കണ്ണുകളെ വിരുന്നൂട്ടാന്‍ ഞാനും പോയിരുന്നു...
പൂക്കള്‍ എത്ര നിഷ്കളങ്കരാണല്ലേ....
പ്രണയ ഗാനങ്ങള്‍ എനിക്കായ് എഴുതപ്പെടുമ്പോള്‍ ഞാനു പുഷ്പിക്കും....
പൂക്കള്‍ക്കിടയില്‍ മനോഹരമായ ഒരു സുന്ദരി.. അവളെന്നെ മിഴിച്ചുനോക്കുന്നു...
തളിര്‍ത്തു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍..
പൂക്കുമ്പോള്‍..
വിടര്‍ന്നു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍..
നല്ലതെന്നു ചൊല്ലി
അതിന്‍റെ സൌന്ദര്യം
ആസ്വദിക്കും...
അടര്‍ന്നു വീഴുമ്പോള്‍...
പെറുക്കി മാറ്റും...
സ്നേഹശയ്യയില്‍ എമ്പാടും വിതറിയ ചിത്രവര്‍ണ്ണങ്ങള്‍..
ഓരോപുലരിയിലും ഭൂമി തന്‍റെ പ്രിയതമയ്ക്ക് പൂക്കള്‍ നല്കാറുണ്ട്.. ഭൂമിയില്‍ വിടരുന്ന എല്ലാപൂക്കളും നീലാകാശത്തിനുവേണ്ടി ഭൂമി ഒരുക്കുന്ന സമ്മാനമാണെന്ന് ഞാന്‍ എവിടെയോ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്... എത്ര സത്യമാണല്ലേ...
"അനുരാഗിണീ ഇതാ എന്‍..
കരളില്‍ വിരിഞ്ഞ പൂക്കള്‍...."
ബാഗ്രൌണ്ടിലെ പൂക്കളെകുറിച്ച് മാത്രമുള്ള പാട്ടുകളാണ്
ഈ പുഷ്പമേളയില്‍ എന്നെ ഏറെ ആകര്‍ഷിച്ചതും.....
ഒരു പുഷ്പം മാത്രമെൻ പൂങ്കുലയിൽ നിർത്താം ഞാൻ .....
നന്ദിത സ്നേഹിച്ച മരണത്തിന്‍റെ വയലറ്റ് പൂക്കള്‍....
തളിര്‍ത്തു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍..
പൂക്കുമ്പോള്‍..
വിടര്‍ന്നു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍..
നല്ലതെന്നു ചൊല്ലി
അതിന്‍റെ സൌന്ദര്യം
ആസ്വദിക്കും...
അടര്‍ന്നു വീഴുമ്പോള്‍...
പെറുക്കി മാറ്റും...
